Jubileusz Sióstr Szensztackich

Obraz Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej (fot. arch.)
Złoty jubileusz, czyli 50-lecie istnienia polskiej prowincji Instytutu Sióstr Maryi obchodziły właśnie Siostry Szensztackie. Obecność zakonnic widać w wielu dziedzinach życia naszej lokalnej społeczności.
Wprawdzie jubileuszowa msza święta odbyła się w Domu Prowincjalnym w Otwocku-Świdrze, jednak karwińscy kapłani zachęcali wszystkich do modlitwy wdzięczności za lata obecności i działalność Instytutu Sióstr Maryi w Polsce, także za obecność sióstr, które np. w parafii p. w. Najświętszego Serca Maryi są już od 9 lat.
Koronacja obrazu
Ruch Szensztacki w naszej archidiecezji obchodzi setną rocznicę istnienia. Z tej okazji przygotowuje się do uroczystej koronacji obrazu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Obraz ten znajduje się w dolnej kaplicy kościoła p. w. Świętej Jadwigi Królowej. Korony Matki Bożej Radosnej Nadziei pobłogosławił ks. arcybiskup Sławoj Leszek Głódź, metropolita gdański. W programie uroczystości jest modlitewne czuwanie w kaplicy, przeniesienie obrazu do kościoła, nabożeństwo i msza św. Ojcowie Szensztaccy wygłoszą kazania na wszystkich mszach św. Wszystko zakończy się w poniedziałek 26 maja nabożeństwem majowym i uroczystą mszą św. koronacyjną. Potem nastąpi przeniesienie obrazu do kaplicy.
Dodać należy, że Szensztacki Instytut Sióstr Maryi jest międzynarodowym instytutem, który powstał 1 października 1926 roku, w Schönstatt k. Koblencji w Niemczech. Schönstatt możemy przetłumaczyć jako „piękne miejsce”. W Polsce używamy fonetycznej formy: „Szensztat” – stąd nasza popularna nazwa Siostry Szensztackie lub Szensztackie Siostry Maryi.
Siostry Maryi
Złoty jubileusz polskiej prowincji wpisuje się w 100-lecie powstania całego Dzieła Szensztackiego. Instytut sióstr wchodzi w skład międzynarodowego Dzieła Szensztackiego, którego założycielem jest o. Józef Kentenich (1885-1968). O. Józef z grupą wychowanków w 1914 r. zawarł przymierze miłości z Matką Bożą Trzykroć Przedziwną. To był początek ruchu apostolskiego z Szensztat, który rozprzestrzenił się na wszystkie kontynenty, niosąc orędzie o przymierzu miłości z Maryją, jako drodze wychowania nowego, ewangelicznego człowieka i skutecznego apostolatu. W tym roku obchodzimy Rok Jubileuszowy 100-lecia tego wydarzenia.
Druga część naszej nazwy – Siostry Maryi, określa rys duchowej drogi zakonnic. Starają się tak żyć, by naśladować duchowe piękno Maryi i poprzez to upodobnić się do Niej. Jedna z pierwszych sióstr instytutu sł. Boża Siostra M. Emilia Engel (1893-1955) wskazała swoim życiem, że droga przymierza miłości prowadzi do autentycznej świętości, poprzez całkowite zaufanie Bogu.
Zakonna wspólnota
Do Polski pierwsze siostry: s. Marianna Czerwińska i s. M. Józefa Urban przybyły w 1946 r. Od samego początku spotkały się z ogromną pomocą i życzliwością ze strony ks. Pallotynów, najpierw w Ząbkowicach Śląskich, a następnie na nowo powstających placówkach w Poznaniu, w Otwocku i w Świdrze. Rozwój wspólnoty następował mimo trudności okresu komunistycznego w naszej ojczyźnie. Dom prowincjalny i formacyjny instytutu znajduje się w Otwocku-Świdrze. 1 maja 1964 roku zostały spełnione wszystkie warunki prawne zawarte w ustawach i zgodnie z prawem kanonicznym została erygowana polska prowincja.
Obecnie wspólnota w Polsce liczy 127 sióstr, z czego 10 pracuje w Rosji i na Białorusi. Od 1983 r. istnieje także kontemplacyjna gałąź wspólnoty w Polsce – Siostry Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu. Siostry adorują całodziennie Najświętszy Sakrament w Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Otwocku-Świdrze, powierzając Bogu intencje Kościoła, Ojczyzny i wszelkie działania apostolskie Ruchu Szensztackiego.
Dużo potrzebnej pracy
Do głównych zadań sióstr należą: zadania duszpasterskie przy centrach szensztackich, służba w formacji wśród rodzin, kobiet, dziewcząt i matek, współtworzenie różnych projektów apostolskich, animacja apostolstwa modlitwy przez Krąg Adoracji Najświętszego Sakramentu, apostolat Pielgrzymującej Matki Bożej. Siostry pracują także w instytucjach kościelnych oraz w zawodach kobiecych, dostępnych dla kobiet i zgodnych z ich umiejętnościami zawodowymi – w katechezie, w szpitalu, w zakrystiach, jako organistki, itd.

(kod)