Krótka historia

Żabianka zaczęła powstawać ponad 50 lat temu. Chociaż jest zatem osiedlem bardzo młodym, to jednak ma przecież swoją – może krótką, ale niewątpliwie piękną – historię. Nie brakuje tu interesujących miejsc, z którymi związane są ciekawe wydarzenia.
A tak się zaczęło, na wiele lat przed budową pierwszych bloków… Decyzja o powstaniu Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Młodych” zapadła w 1957 r. Rok później spółdzielnia została oficjalnie zarejestrowana przez Prezydium Miejskiej Rady Nadzorczej w Gdańsku.
Szczere pole
W kwietniu 1959 r. położono kamień węgielny pod budowę pierwszego budynku. Był to blok na osiedlu VII Dwór. Potem SM „Osiedle Młodych” przydzielono nowe tereny, leżące pomiędzy Potokiem Jelitkowskim a granicą Sopotu, na wschód od linii kolejowej. Wówczas ten teren był piaszczystą równiną, niemalże pozbawioną roślinności. Pod koniec 1969 r. stało tu już 10 budynków, w których mieszkało prawie 5 tys. lokatorów. Osiedle wzięło nazwę od ul. Wejhera, przy której powstały pierwsze zabudowania. Mieszkania w nowych budynkach nie były jednak funkcjonalne. Wiele z nich miało niewielkie pokoiki i ciemne kuchnie. Kiedy jeszcze w tym samym roku rozpoczęto budowę kolejnych 4 bloków przy ul. Pomorskiej, zdecydowano o zmniejszeniu ilości mieszkań na rzecz powiększenia ich powierzchni i poprawienia funkcjonalności.
Nowy etap
Całkiem nowy etap rozwoju zaczął się w 1972 r. Wtedy to Gdański Kombinat Budowy Domów w Gdańsku-Kokoszkach przystąpił do budowy bloków na niespełna 40 hektarowym terenie ograniczonym ulicami: Pomorską, Gospody, Rybacką i Subisława. Osiedle nazwano Żabianką. W 1972 r. w pierwszym budynku przy ul. Subisława 31 mieszkało już 100 rodzin. Pod koniec 1975 r. oddano do użytku ostatni budynek przy ul. Gospody 6. Żabianka liczyła wówczas już 4 tys. mieszkań, w których żyło 14 tys. lokatorów.
(drako)